Lees 1 Korinthe 11:27-34
Onwaardig eten
Ik nam een keer deel aan het avondmaal in een gemeente en toen het brood rondgedeeld zou worden, liep er een echtpaar weg. Later vroeg ik waarom ze dat gedaan hadden en ze gaven mij als antwoord dat er ook een vrouw deelnam die met een man samenwoonde. Volgens hen neem je dan onwaardiglijk deel aan het avondmaal. Dit is maar een voorbeeld.
Omdat er eigenlijk geen duidelijke richtlijn is hoe vaak en op welke manier avondmaal gevierd moet worden, zijn er in de loop der eeuwen in de verschillende kerken allerlei vormen gevonden om dit te doen. Heel vaak heeft het met de Bijbelse waarheid weinig meer van doen. Zo ook dit voorbeeld. Het is zo dat als je als ongelovige deelneemt aan brood en beker, dit eigenlijk helemaal niets betekent. Je zonden zijn niet vergeven, je bent niet één plant met de Heere Jezus geworden, je hebt geen nieuw leven gekregen, je bent geen onderdeel van Zijn Lichaam en je komt, net als alle ongelovigen, in het oordeel. Je zult verantwoording af moeten leggen voor de inhoud die je aan je leven gegeven hebt. Dat moet de gelovige ook, maar die weet dat er geen straf is op wat gedaan is in ongeloof. Het zal verdwijnen, dat wel; dat kun je ook als straf beschouwen.
Wat gedaan is uit liefde tot de Heer, zal blijven bestaan. Soms leven broeders en zusters anders dan de Heer bedoeld heeft, maar toch hebben wij niet het recht om een ander te oordelen. We zouden liever onszelf oordelen. Met weglopen van het avondmaal vanwege anderen, ontneem je bovendien jezelf de gemeenschap met het Lichaam.
Het echtpaar dat wegliep bij het avondmaal had eigenlijk geen idee wat het inhoudt om Christen te zijn. God heeft ons vergeven. We zijn immers ongezuurd. We zouden elkaar zien als “in Christus”. Misschien niet makkelijk, omdat we aanzien wat voor ogen is, maar het zou wel moeten. Wij mogen nooit oordelen, wel elkaar onderwijzen. Bijbels gezien mocht deze vrouw die samenwoonde gewoon aan het avondmaal deelnemen. Het gaat niet om hoe je leeft, maar hoe je gelooft!