Exodus 14:22
En de kinderen Israëls zijn ingegaan in het midden van de zee, op het droge; en de wateren waren hun een muur, aan hun rechter en aan hun linkerhand.
We hebben gezien dat wedergeboorte in de eerste plaats van toepassing is op de Here Jezus, daarna wordt het toegepast op alle gelovigen die na de opstanding van de Here Jezus tot geloof zijn gekomen. “Gij, die Mij gevolgd zijn in de wedergeboorte”. (Matthéüs 19:28)
Vervolgens wordt het begrip wedergeboorte ook toegepast op het volk Israël. Na de opname van de Gemeente, zal Israël als eerste volk, uit alle andere volken worden wedergeboren. De natuurlijke geboorte van het volk Israël was tijdens de uittocht uit Egypte. Je kunt dit land zien als de natuurlijke moeder van Israël. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat er tot vandaag een speciale relatie bestaat tussen Israël en Egypte. Egypte was ook het eerste land in het Midden-Oosten dat vrede sloot met Israël.
Vanaf het moment dat Jakob, die van God bij Pniël de naam Israël had gekregen, zich met zijn familie in Egypte vestigde, was Egypte feitelijk zwanger. De negen plagen die over Egypte kwamen kun je dan ook vergelijken met de negen maanden van een zwangerschap. De tiende plaag kwam zowel over Israël als Egypte. Beide volkeren konden daaraan ontsnappen, door het bloed aan de deurpost. Dit is een beeld van de dood en opstanding van de Here Jezus. De negende letter van het Hebreeuwse alfabet is een “thet”, wat “baarmoeder” betekent. Israël moest dus verlost worden uit Egypte. Dat was niet gemakkelijk. Het had per slot van rekening enkele eeuwen deel uitgemaakt van Egypte.
“. . . zo deed de Here de zee weggaan…” “en maakte de zee droog, en de wateren werden gekliefd”.
Zoals het ook gaat met een geboorte. Het water breekt. Zo werd Israël geboren of verlost.